روز چهارشنبه مورخ 1402/3/10 مقارن با میلاد باسعادت امام رضا(ع) جشن رهایی دو تن از سینه سوختگان اعتیاد که توانستند خود را از دام اعتیاد رها کنند، مسافر رحمت و مسافر کیانوش، در میان جمع گرم و پرشور مسافران و همسفران و همچنین مهمانان گرانقدر از پلیس نیروی انتظامی، شهرداری، مسئولین فولاد مبارکه اصفهان و دیگر عزیزان برگزار گردید.

آقای مفتون: این جشن های رهایی برای خود عزیزان رها شده نیست برای تازه واردین مسافر و خانواده هایی است که هنوز به درمان ایمان و باور ندارند و امیدوار نیستند.

جناب سرهنگ طاهرزاده: مثل همیشه از صمیم قلبم خوشحالم که در خدمتتان هستم و خدا را شکر می کنم. امروز روز خوبی برای همه ماست و روز موفقیت ما محسوب می شود، روزی که دو عزیز رها شدند و بر صحت و درستی این مسیر صحه گذاشتند و جایگاه این راه را محکمتر و استوارتر کردند. همه ما قلباً آرزویمان این است که کسانی که اسیر بند اعتیاد هستند رها شوند و واقعاً روز بزرگی برای ما و همه ایرانیان است. زحماتی که شبانه روز در گروه های مختلف کشیده می شوند، از مرزبان ما در لب مرز گرفته که در بدترین وضعیت با این پدیده مبارزه می کنند تا کسانی که در جاده ها و قلب شهرها هر روز با این مسأله درگیرند،همه  نهایت آرمانشان همین است و چیزی غیر از این نیست که اولاً بچه های سالم این مملکت به سمت مواد مخدر نروند و دوم کسانی که به هر دلیلی گرفتار این پدیده شدند رها شوند و امروز، روز موفقیت همه این آدم هاست.

ای کاش روشی ابداع می شد که لذت درآمد حاصل از مواد مخدر هم مثل لذت خود مواد مخدر درمان می شد. زیرا مافیای این مسیر، اجازه رها شدن افراد را نمی دهند. عده ای سست هستند و عده ای با آموزه هایی که اینجا یاد گرفتم، نصیبشان نمی شود. شاید به اینجا هم راه پیدا کنند ولی نصیبشان نمی شود و برمی گردند و لطف و رحمتی که خداوند به آنها هدیه کرده را نمی بینند. برای همین به خودتان ببالید چه مسافران عزیز و چه همسفران عزیز که اینجا آمدید و ماندگار شدید و لباس سفید به تن کردید، حتماً مورد رحمت خداوند بوده اید.

طبق آمار سرانگشتی حدود 20-25 میلیون در کشور اعم از مصرف کننده و خانواده هایشان دارند از این درد می سوزند و خیلی جای کار است در مملکت. برای همین است قدردانی ما به درد شما نمی خورد شما کار آسمانی و الهی می کنید که فقط ما می دانیم یعنی چه وقتی یک نفر از دام اعتیاد رها می شود چه معضل بزرگی را از سر خود، خانواده و جامعه و کشورش برمی دارد.

تبریک می گویم از صمیم قلب به این دو دوست عزیز رها شده، شما راه چاره اید، شما راه درستید، شما راه روشنایی هستید، حقاً هر جا همه می نالند از تاریکی اعتیاد، من با سربلندی و افتخار و صدای محکم میگویم اعتیاد راه دارد، درمان دارد و می شود از این تاریکی مطلق، رها شد آن هم به پشتوانه شما. دلم گرم است به شماها که نشان دادید این معضل پیچیده که خیلی ها از آن ناامید شدند جای امید است. شاید خیلی از روشنفکران هنوز هم پیشنهاد جزیره برای رهایی از معضل اعتیاد دارند ولی قطعاً نتیجه نخواهد داد. شما الان در جزیره آرامش هستید. دوستان تازه وارد، بی انصافی و کفران نعمت است اگر قدر اینجا را ندانید، من به عنوان کسی صحبت می کنم که افتخار دارم بیش از 17سال مستقیم با درمان شدگان این روش آشنا هستم و به آنها اعتقاد دارم و دوستشان دارم.

حرف پایانی اینکه امروز با پیچیدگی عجیبی با اعتیاد روبه رو شده ایم. مرام مصرف کنندگان و انسانها تغییر کرده، شاید قبلاً وقتی مصرف کننده را با مواد می گرفتیم، انکار می کرد ولی امروزه نسل جوان چه دختر و چه پسر حتی در محیط دانشگاه افراد از مصرف گُل افتخار کنند و آن را نوعی فان و شیک می دانند. یک فرد هروئینی که انکار می کند، می داند کار نادرستی می کند و ته وجودش به بد بودن این کار آگاه است، ولی کاری با نسل جوان می کنند که یک رفتار غلط و کج و یک اشتباه که میلیونها انسان آن را تجربه کردند، به عنوان یک کار خوب و شیک و باحال معرفی می شود و این خیلی خطر گسترده ای است. برای همین ماده ای مثل گُل، فقط یک ماده مصرفی نیست، یک مرام کثیف است. یک مرام اشتباه است که هدفش فرزندان زیر 18 سال ماست و متأسفم بگویم که وارد دبیرستان و دانشگاه های ما شده و در قشری از افراد مصرف می شود که دیگر نمی توانیم تخمین بزنیم و حساب کنیم و بیانیه بدهیم که چه تیپ اشخاصی گرفتار آن می شوند. برای همین خواهشم از همه دوستان این است که برای تربیت نسل بعدی، این پیام روشنتان را به نحوی که می دانید و مرام جلسه تان هست، اول به فرزندان و خانواده هایتان انتقال دهید و بعد به بقیه مردم هر جایی که می توانید. چون وارد مرحله خطرناک و بدی شدیم. عاشقانه اینجا می آیم و عاشقانه دوستتان دارم. پایدار باشید.

مسافر احمد، راهنمای مسافر رحمت:

خدا را شاکر و سپاسگزارم بابت امروز و تبریک عرض می کنم این روز عزیز را خدمت آقای مفتون، مسافر رحمت، همسفرشان و کل جمعیت سروج. آرزوی موفقیت دارم برای این دوستان و از خداوند خواهانم این اتفاق خوشایند برای همه دوستان در جلسه رقم بخورد. مسافر رحمت، مسافر حرف گوش کن بودند. حرمتها و قوانین جلسات را رعایت می کردند و به هیچ عنوان، گله و شکایت نداشتند، هیچ وقت نظرات شخصی خودش را وارد درمان نمی کرد و اگر تکلیفی داده می شد با گوش دل می شنید و انجام می داد و این بارزترین خصیصه ایشان بود که در درمان به ایشان کمک کرد و باعث تغییر جهانبینی در او شد. به او تبریک می گویم و برایش آرزوی موفقیت می کنم.

مسافر رحمت:

12سال مصرف کننده تریاک و شیره و قرص ب 2 و متادون بودم. طول سفر اولم با تشکر از تفکر درمانی سروج و با تشکر از راهنمای خوبم احمدآقا، حدود 16 ماه طول کشید، درمان بر اساس علائم بالینی، دارو شربت شفابخش اپیوم و هم اکنون حدود 55 روز است از هرگونه دارو بی نیاز و در حال سپری نمودن سفر دوم می باشم.

تشکر می کنم از تیم کوهنوردی سروج که واقعاً زحمت می کشند تا یک نفر و یک خانواده به درمان برسد. روز اول برای ترک اعتیاد آمدم ولی متوجه شدم که چه مشکلاتی زیادی در زندگی دارم که فقط اینجا می توانم از آن تاریکی و ظلمتی که در آن بودم بیرون بیاییم و این جا ماندم و به حق خودم که زندگی سالم بود رسیدم. تشکر می کنم از تمام راهنمایان و از آقای مفتون بنیانگذار درمان بر اساس علائم و همین طور از کاشف درمان بیماری اعتیاد جناب مهندس دژاکام تشکر می کنم.

 همسفر تقیان، راهنمای همسفر مزروعی:

خیرمقدم عرض می کنم خدمت مهمانان عزیز و عرض تبریک به دو رهایی امروز. همسفر مزروعی با امنیتی که در جلسه بیان شد، راه همسفر بودنشان را ادامه دادند و حرف گوش کن بودند، به خاطر یک سری شرایط از جلسات دور بودند ولی خدا را شکر، همسفر بودن را در منزل کاربردی کردند و یاری بودند برای مسافرشان. انشاءاله در تمام مراحل زندگی شان موفق باشند.

همسفر مزروعی:

این رهایی ها را به کل جلسه و به جناب آقای مفتون تبریک می گویم. تشکر ویژه دارم از استاد راهنما که این مکان را برقرار کردند که ما و امثال ما بیاییم و به آرامش در زندگی برسیم. مطمئنم نگاه ویژه خداوند همیشه با ایشان بوده و دعای خیر خیلی ها پشت سرشان هست و خواهد بود. تشکر می کنم از کلیه سرلژیونهای مسافران و همسفران به ویژه همسفر تقیان که بدون هیچ چشمداشتی در این مسیر کمک ما بودند. از همه مسافران و همسفران و کلیه خدمتگزاران تشکر می کنم.

تقدیر و تشکر مسافر رحمت و همسفر مزروعی از سرلژیونهای مسافران و همسفران:

همسفر مکری، همسفر تقیان، همسفر ابراهیمی، همسفر غفاری، همسفر غلامی، همسفر زیلایی، همسفر استکی

مسافر احمد، مسافر حسین، مسافر عباس، مسافر علیرضا، مسافر مظاهر، مسافر هادی

سرهنگ طاهرزاده، گل رهایی مسافر رحمت را به ایشان تقدیم کردند. 

مسافر احمد، راهنمای مسافر کیانوش:

جا دارد باز هم خدا را شکر کنم و این رهایی را به کل جلسه، به جناب آقای مفتون، مسافر کیانوش و همسفرشان و راهنمایشان تبریک عرض می کنم. مسافر کیانوش، با توجه به روحیه ورزشکاری که داشت و همیشه در میادین رقابتی بود، با حس رقابت، منیت و خودمحوربینی با موضوعات برخورد می کرد و آموزشها برایش جای سوال داشت ولی پیگیر بود و آموزش را رها نمی کرد و می خواست آموزش را کامل بگیرد و وقتی نقدی نسبت به نقاط ضعفش می شد، به راحتی می پذیرفت و روی آن فکر می کرد و کاربردی می کرد. این روز را به ایشان تبریک می گویم و برایش آرزوی موفقیت و سلامتی دارم.

مسافر کیانوش:

10 سال تخریب داشتم از تزریق انواع آمپول های استروئیدی نیروزا، سوءمصرف مشروبات الکلی، انواع مواد مخدر و انواع قرص که مدد الهی شامل حالم شد با جلسات آشنا شدم، طول سفر اولم با مدد الهی و همراهی همسفرم و راهنمایی راهنمای خوبم، مسافر احمدآقا، 12 ماه و 25 روز طول کشید، روش درمان، تنظیم دارو بر اساس علائم بالینی، دارو شربت شفابخش اپیوم، هم اکنون که در خدمتتان هستم 55 روز است خودم را از اعتیاد پس گرفتم و در حال سپری نمودن سفر دوم می باشم.

چیزی حدود 30 دوره قهرمانی استانی و کشوری و دو مدال جهانی در رشته کیک بوکسینگ دارم، ورزش رقابتی و پر ضد و خورد که هیچ تعارفی ندارد. اینها برای خودم ارزش شده بود و به واسطه قهرمانی که داشتم فکر می کردم در همه چیز جایگاه درستی دارم و ارزشمندم و زیر بار حرف هیچ کسی نمی رفتم. همین طور همسفرم هم همین طور بود و با هم، دو قطب منیت در کنار هم بودیم. وقتی وارد جلسات شدم، هیچ حرفی را قبول نمی کردم و نکات آموزشی را پذیرا نبودم ولی آرام آرام فهمیدم مواد و داروهای استروئیدی نیروزا، دوست نادان من بوده و من اینجا دوستان دانایی پیدا کردم که همه در کمال آرامش، این امنیت را به من دادند و کمک کردند به ارزشمندی برسم. اصلاً درکی از ارزشمندی نداشتم و همه چیز را فقط موفق شدن می دیدم و می خواستم به هر نحوی به آن برسم. در رشته ورزشی با مصرف مواد نیروزا و بعد هم آرام آرام دچار اعتیاد شدم ولی باورم نمی شد که ورزشکار هم می تواند معتاد شود. همیشه پشت ورزشکار بودنم پنهان می شدم و حاشیه امنی برای من بود ولی همیشه استرس داشتم که اگر از من تست بگیرند من چه کار کنم. ولی الان خدا را شکر در کمال آرامش از مأموران نیروی انتظامی رد می شوم و هیچ دغدغه ای ندارم. از تفکر سروج، از کلیه راهنمایان مسافران و همسفران و از تمام همسفران و همسفران تشکر می کنم که با مشارکت هایشان به من کمک کردند که من الان بتوانم اینجا باشم. می دانم این جایگاه کجاست، قدر آن را می دانم و امیدوارم لیاقت این جایگاهی که الان هستم را داشته باشم و با کاربردی کردن آموزشها دچار ایمان سوزی برای شخصی نشوم.

همسفر استکی، راهنمای همسفر شاکرین:

خدا را شکر که در این جایگاه هستم. تشکر می کنم از بنیانگذار تفکر الهی سروج، جناب آقای مفتون و تبریک عرض می کنم به نوبه خودم رهایی این دو عزیز را. اولین رأس پروتکل درمان برای ما همسفران، پذیرش است. همسفر شاکرین با توجه به ورزشکار بودنش برایش سخت بود که بپذیرد خودش هم نقشی در این موضوع داشته، با وجودی که نمی توانست قبول کند، ولی آرام آرام با آموزشها قبول کرد، مستمر به جلسات می آمد و زمانی که به پذیرش رسید توانست به درمان نسبی یا همان نقطه صفر که جناب مهندس دژاکام می فرمایند برسند. انشاءاله خودشان و مسافرشان بتوانند ثابت قدم و محکم در این راه باشند و انشاءاله خداوند یاری رسان شان باشد.

همسفر شاکرین:

جا دارد از جناب مهندس دژاکام، کاشف بیماری اعتیاد تشکر کنم. از پدر بزرگوارمان جناب آقای مفتون تشکر می کنم که واقعاً غیر از اینکه برای اعتیاد مسافران، درمان را آوردند، برای من همسفر هم راه زندگی را باز کردند. به من همسفر یاد دادند چگونه باید زندگی کنم. واقعاً من اینجا درس درست زندگی کردن و در آرامش زندگی کردن و پذیرش اینکه انسان می تواند در هر شرایطی هست از زندگی لذت ببرد را یاد گرفتم. شاید امروز جشن رهایی ما باشد ولی ما خیلی وقت پیش جشن رهایی خودمان را گرفتیم، از آن زمان که وارد جلسات شدیم. چون چند روز قبل از ورودمان به جلسه، قرار بود من درخواست طلاق بدهم و همچنان هر روز و هر شب با هم دعوا و درگیری داشتیم و اصلاً نمی توانستیم با هم کنار بیاییم. اما با آمدن به اینجا به مرور یک سری اتفاقات در زندگی ما افتاد. دعواهای ما خیلی کم شد به طوری که ما اصلاً دیگر با هم دعوا نکردیم. اینجا به ما یاد داد چطور با هم رفتار کنیم. یاد داد جاهایی باید حواسم باشد که آرام باشم، جاهایی مسافرم آرام بودند و همه اینها را مدیون جلسات هستیم. هرچه بگویم از درمان و اینکه جناب آقای مفتون چه بزرگوارانه برای ما پدری کردند، کم گفتم. من تا آخر عمر مدیون ایشان هستم. تشکر ویژه دارم از همسفر غلامی عزیز، و تا آخر عمر قدردان تمام سرلژیونهایی که به مسافرم کمک کردند، هستم. از همه همسفران و مسافران هم قدردانم.

تقدیر و تشکر مسافر کیانوش و همسفر شاکرین از سرلژیونهای مسافران و همسفران:

مسافر احمد، مسافر هادی، مسافر عباس، مسافر شهاب، همسفر کرمی، مسافر حسین، مسافر مظاهر، مسافر علیرضا

همسفر احمدی، همسفر علیزاده، همسفر غلامی، همسفر تقیان، همسفر مکری، همسفر غفاری، همسفر زیلایی، همسفر استکی و همسفر ابراهیمی

خانم دکتر کریمی، مسئول پیشگیری از آسیبهای اجتماعی بهزیستی استان اصفهان:

عرض سلام و ادب و احترام دارم، بسیار خرسندم در جمع شما هستم و از صمیم قلبم خوشحالم. از سال 83 در حوزه روانشناسی در مباحث مختلف، در حال فعالیت هستم و تنها جایی که از اولین روز علاقه نداشتم کار کنم حوزه اعتیاد بود. از همان زمان احساس می کردم نتایج درمانی در حوزه اعتیاد، متأسفانه قابل اعلام نیست و مرا به عنوان درمانگر راضی نمی کرد. برای همین علاقه ای نداشتم در این زمینه ورود کنم، البته در دفتر اعتیاد بهزیستی چندین سال کار کردم تا اینکه با مدلهای درمانی مختلفی آشنا شدم از جمله مدل TC و مدل درمان که اینجا هست، در این شش هفت ساله که با این مدل آشنا هستم، واقعاً نتایج خیلی خوبی دیدم و حداقل خود من چندین نفر را به اینجا معرفی کردم، آنها را رصد کردم و سالهاست رهایی برایشان پایدار باقی مانده. برای همین با اینکه مجموعه شما از سازمانهای دولتی نیست ولی ما به عنوان بازوی درمانی به شما نگاه می کنیم و برای همین است که امثال سرهنگ طاهرزاده اینجا تشریف دارند. شاید در صحنه نیستیم ولی همیشه همراه و حامی شما هستیم. ما روی مدل خاصی تعصب نداریم همیشه به دنبال این هستیم بتوانیم برای کسانی که درگیر مسأله ای می شوند راه حل درمانی پیدا کنیم. امروز یکی از بهترین جشن هایی بود که در عمرم شرکت کردم و به عنوان کسی که مسئولیتی دارم، واقعاً با دیدن این دوستان، خوشحالم. یکی از دفاتر در حوزه پیشگیری سازمان بهزیستی استان اصفهان، دفتر پیشگیری، درمان و کاهش آسیب اعتیاد است و در هر سه موضوع محکم پای کار هستم و هر کاری از دستم بربیاید و هر راه و روشی وجود داشته باشد که بتواند به درمان عزیزان کشور و شهرم کمک کند، را انجام می دهم. این می تواند از بستن مراکز ناکارآمد باشد تا حمایت از مدلهای درمانی کارآمد. هر دو طرف طیف را پیگیری می کنیم. از آقای مفتون و دوستانشان تشکر می کنم. برایتان آرزوی موفقیت می کنم و امیدوارم تعداد شما روز به روز بیشتر شود.

شعار من در حوزه پیشگیری این بوده که اگر دوستان من و من بتوانیم خوب عمل کنیم و پیشگیری کنیم از آسیبهای اعتیاد، بقیه معاونتها کارشان کاهش پیدا می کند. چون پیشگیری از اعتیاد خط اول پیشگیری از آسیبهای اجتماعی و تمام حواشی اطرافش است. پس من می فهمم رها شدن از این درد چه معنی دارد و چقدر ارزشمند و مقدس است و چقدر قابل ستایش است. به عنوان روانشناس همیشه می گویم با اعتیاد ساختار مغز تغییرات جدی می کند و رها کردن لذتی که در مغز تولید می کند بسیار کار سختی است. پس تعارف نداریم با صرف کنار بگذار و عزیزم و... مسأله حل نمی شود، این یکباره انجام نشده که یکدفعه درست شود. یک پیشینه قبلی داشته که منجر شده فرد چنین انتخابی بکند پس برای جبران آن زمان زیادی لازم است. به هر حال تبریک می گویم، رهایی یک بخش کار است و حفظ این رهایی بخش بزرگتر کار است و برای همه آرزومندم این رهایی حفظ و پایدار بماند و تا سفر آخرت هیچ چیزی شما را به بند نکشد.

سرکار خانم دکتر کریمی، گل رهایی مسافر کیانوش را تقدیم ایشان نمودند. 

همسفر کرمی:

خدا را شکر می کنیم که باز هم این رهایی ها را می بینیم. واقعاً این عزیزان به زندگی، سلامتی و خوشبختی الان و آینده که حقشان بود، رسیدند. خوشامد می گویم به دوستانی که از فولادمبارکه تشریف آوردند و خوشحالم که از نزدیک شاهد این رهایی ها باشند. معضلاتی مثل اعتیاد در مجتمع فولاد مبارکه کم نیست و این دغدغه مسئولان را می رساند که الان اینجا حضور دارند. امیدواریم این جشن و صحبتهایی که شد تأثیر داشته باشد و رسالت خود را در به انجام رساندن هدف جمعیت سروج که رهایی یک مصرف کننده از دام اعتیاد و در کنار آن پیشگیری از آسیبهای خیلی زیاد آن را ایفا کرده باشیم.