روز چهارشنبه مورخ 1402/7/5 بیست و یکمین سالگرد رهایی استاد راهنمای عزیز، جناب آقای مفتون در میان جمع گرم و پر از عشق مسافران و همسفران و مهمانان عزیز و ارجمند برگزار گردید.

پنجم مهرماه، سالروز تولد اسطوره استمرار و پافشاری در درمان بیماری اعتیاد استاد راهنما، مسافر مهرداد مفتون و هفته درمان بر اساس علائم بالینی بر تمام مسافران و همسفران راه درمان گرامی باد.(مسافران و همسفران سروج)

تو را به نام می خوانم که رنگین کمان پاکی از دستانت جاری است. تو را می خوانم و عشق را به تو تقدیم می کنم که عشق از تو وام می گیرد. تو را به نام می خوانم ای عطوفت محض، تو را به نام تو می خوانم ای سخاوت سبز، تو را می خوانم و بی واژه به معنای نامت می نشینم که ترجمان عشقی. تو را فریاد می زنم و به زمزمه گویم خوشا واماندگی در دیار غریبانه اندوه و دل سپردن به رنجی زهروار که دستانی چنین ناب بر آن مرحم می نهد.

دلنوشته

به یاد می آورم روزی که به این مکان مقدس آمدم، مملو از ناامیدی، ترس و منیت بودم. اولین کلامی که شما استاد بزرگوار به من فرمودید را خوب به یاد دارم، فرمودید: می توانی زندگی را برای خودت به بهشت تبدیل کنی و یا می توانی روز به روز بیشتر در جهنم بمانی و انتخاب با خود تو است. آن روز معنی و مفهومش را نمی دانستم، اما امروز با تمام وجودم کلمه به کلمه اش را می فهمم و درک می کنم که با از دست داده ها و با قطع کردن بندهای شیطانی می توانم به آن بهشت برسم. خدا را شاکرم مدد الهی شامل حالم شد و توانستم بیاموزم. آموزشها هر روز من را امیدوارتر و مصمم تر و قویتر می کند. در مکتب شما درس عشق، محبت، ایثار و فداکاری را آموختم و چه زیبا گفتید یکی شوم برای همه و همه باشم برای یکی و هیچ وقت اولین روز خود را فراموش نکنم. تشکر می کنم از شما استاد عزیز که ایستادید، تلاش کردید تا امروز من  وهمسفران و مسافران بتوانیم نفس بکشیم و با تمام وجود زندگی کنیم و مفهوم زندگی را بفهمیم. تولدتان مبارک استاد عزیز____همسفر حریری

*******************

هر بار که قرار است برای شما بنویسم، در ذهنم صفحات زیادی نقش می بندد، از لحظه لحظه هایی که از شما حس آرامش گرفتم، در اوج ناامیدی با نگاه پدرانه تان آرامم کردید. مرا شنیدید، قضاوتم نکردید، نصیحتم نکردید... اما وقتی قرار بر نوشتن می شود، کلمات یارای بیان این حجم از خوبی را ندارند. شاید اصلاً باید کلمات جدید در وصف شما ابداع شود. هرچه می نویسم حس می کنم نتوانستم مطلب را به خوبی بیان کنم. جناب آقای مفتون بزرگوار این را خدمت شما عرض کنم که خداوند می فرمایند چیزی ارزشمندتر از نجات جان یک انسان وجود ندارد و شما ناجی انسان های زیادی هستید. پس شاید اصلاً برای همین است که سروج بوی بهشت می دهد. از هرجا ناامید می شوم این مکان امن الهی آرامش بخش من است، باشد که لایق حضور در این بهشت زمینی باشم. دعای هر روز و هر لحظه ام این است که همیشه سالم و سلامت باشید تا دیگر انسان های درمانده، خسته و ناامید از هر جا مثل من نور امید را تجربه کنند و باور کنند که هنوز در دنیا هستند انسان هایی که بدون هیچ چشمداشتی برای نجات درماندگان تلاش می کنند. بیست و یکمین سالگرد رهایی تان هزاران بار مبارکمان باد.___همسفر ملکی

*******************

به نام خالق عشق و محبت

استاد راهنمای گرامی، نمی دانم روزی که به درمان رسیدید قهرمان و پهلوان شدید، هرگز می دانستید زمانی خواهد رسید که آرامبخش روح و روان کسانی خواهید شد که زندگی خود را باخته و سوزانده و هیچ گونه امیدی به یک زندگی شاداب و سالمی داشته باشند؟!! استاد راهنمای عزیزم، شما مرا از هیچ به همه چیز رساندید، روزنه های روشنی که در توی ذهنم باز کردید، هنوز دنبال نور می گردد. استاد راهنمای گرامی، شما برای من با ارزش ترین و نیرومندترین، باصلابت ترین، سالم ترین، سخاوتمندترین، بخشنده ترین، سخت کوش ترین، فداکارترین، و ایثارگرانه ترین و شریف ترین انسانی هستید که در طول عمرم دیده ام، می خواهم در مورد کسی بنویسم که سراسر آرامش و مهربانی است، مثل چراغی است تمام تاریکیها را برایم روشن می کند، دوستی و عشق ورزیدن به خود و خانواده و جامعه را سرلوحه زندگی ام قرار داده، بودن در کنار شما بزرگترین هدیه و نعمت الهی است، امیدوارم همیشه قدردان این دستهای پرتوان و این قلب پر از عشق و احساس باشم. دعا می کنم و امیدوارم سایه ات همیشه بالای سر من و همدردانم مستدام و پایدار باشد. در پایان، از صمیم قلب تولد بیست و یک سالگی که نشان از لیاقت و شایستگی ات دارد به شما و خانواده گرامی تان و تمام پیشکسوتان و تمامی سینه سوختگان سروج، تبریک و شادباش عرض می کنم. با تشکر___ مسافر اصغر

*******************

به نام خداوند هستی بخش، در آسمانی ترین کتاب هستی، به دنبال آیه ای می گردم تا تو را تفسیر کند، تویی که واژه های بودن را در دستانم هجی می کنی، و در ژرفای کلامت مرا به مهمانی عشق می بری و با لبخند صبورانه ات بی قراری هایم را سامان می بخشی، تو که در طوفانی ترین لحظات زندگی ام نسیم را و برای اشکهایم شبنم را و در عمق کدورت تنهایی و خاکسترنشینی ام، افقی به روشنایی مهتاب تصویر می کنی، تو که در حاشیه ردای کهنه و بدرنگ خاطرات گذشته ام گلهای امید را با مهارت دستهایت و به تنوع رنگ های رنگین کمان نقاشی می کنی، آن گاه که در تلاطم بحران ها آن چنان به دامن ناتوانی غلطیدم که خود را به ورطه نیستی و امواج ویرانگر اشتباهاتم سپردم، راهنمایم بودی و مرا به سمت ساحل آرام زندگی هدایت کردی، آری، چراغ جان به آتش عشق افروختی و دل را به نام محبت نواختی، با دم مسیحاییت و با دستان پرنیانیت نهال شوق در خاطرم قد کشید و جوانه های سبز امید بر شاخسار وجودم به شکوفه نشست، ای شکوه جاویدان، نه به آب می مانی و نه به آتش، نه از خاکی نه ا زهوا، آسمان وجودت در عمق هیچ کلامی نمی گنجد، ای آشنا به حریم سایه های سبز، تو با عشق مرا به خوشه های زرین آفتاب سپردی و من بر دستانت بوسه می زنم که در افق بارانی لحظاتم سرشار از پاکی و عشقی. تو را سپاس، تو را به نام تو سپاس که تجسم بی غرور خود عشقی. جناب آقای مفتون، راهنمای گرانقدر، بیست و یکمین سالگرد رهاییتان و هفته درمان بر اساس علائم بالینی بر شما و خانواده محترمان و جناب آقای مهندس دژاکام و همه سروجیان تبریک و تهنیت باد._____همسفر علیزاده

*******************

آقای احمدی، شاعر گرانقدر اصفهانی اشعاری در رسای این روز قرائت نموده و زینت بخش این جشن شدند

هزاران سلام و هزاران درود، به عشق اهورای بود و نبود، به آنان که مست گل باده اند، به ایرانیان جم و جام و جور، ز مهد گلستان شعر و هنر، به کل جهان از دل زنده رود

شمیم صبح آزادی وزد از هر بر و کویی // من و خطاط ونقاش و تو و دلدار مه رویی

بزن مطرب نوایی خوش که گردون هم به رقص آید// برد پیغام شادی به هند و چین و هرسویی

الا یا ایها الساقی ادر کأساً و ناولها // بیاور باده ای ساقی به عشق روی دلجویی

که حافظ در بغل گیرد سر شاخه نباتش را// کنار آب رکن آباد شاعق بر گل جویی

دکتر پدریان:

بیست و یکمین سالگرد رهایی و به تعبیری قهرمان شدنشان را خدمت جناب آقای مفتون تبریک عرض می کنم چرا که به تعبیر خودشان هر که اعتیاد را درمان کند و بتواند از چنگال اعتیاد رها شود یک قهرمان است. من هم این جمله را اینجا عرض می کنم آن کسی که در چرخه درمان کار می کند و افراد را از منجلاب اعتیاد نجات می دهد دست و پای او لایق بوسیدن است و یکی از آن افراد آقای مفتون هستند و من افتخار می کنم سالیان سال است در کنارشان هستم. دو نکته راجع به درمان عرض کنم. اولاً اینکه درمان اعتیاد فقط خواستن نیست. اینجا در سروج ضرب المثل «خواستن، توانستن» کامل شد و فعل مفقوده بین خواستن و توانستن قرار داد و آن فعل دانستن بود. «خواستن، دانستن و توانستن». برای نجات از چنگال اعتیاد، خواستن تنها نیست، خواستن توأم با دانستن است. بدانی و با این جمله بسیار زیبا و تکان دهنده «بیایید اعتیاد را بشناسیم آن طور که هست نه آنگونه که می گویند» بخشی از جامعه مصرف کننده به سمت درمان حرکت کنند و این نیست مگر تلاشهای همه شما عزیزان به رهبری و به استادی برادر عزیزم جناب آقای مفتون.

برای رهایی از اعتیاد ما نیاز به امید داریم. قبلاً هم عرض کردم امید عبارتست از« انتظار به تحقق نشستن تلاشهای دیروز و امروز من در فردا». امید یعنی بتوانم در کلاسهای درمان اعتیاد بنشینم و فردا پس از جلسات انسانی رها شده از بیماری و معضل اعتیاد باشم. حال این امید به چه شکل در شما شکل می گیرد؟ این نکته خیلی مهم است، اگر من در جلسات سروج آمدم، ایمان سوزی نکنم، امید بدهم. اگر اینجا نشستید و رهایی بیست و یک سالگی جناب آقای مفتون را جشن می گیرید و شاد هستید و اظهار لطف و هیجان و علاقه به ایشان دارید، به خاطر اینکه امید را در تک تک شما زنان و مردانی که در چرخه درمان قرار گرفته اید احیا می کند که تو هم فردا می توانی بیست و یک ساله شوی.  و بیست و یک ساله شدن یکدفعه نیست، دیروز و دیروز و بیست و یک سال مصرف نکرده تا امروز شده بیست و یک ساله. امید یعنی این که شما اسطوره ای مثل جناب آقای مفتون جلوی راهتان است که اعتیاد درمان شدنی هست. اینکه به شما می گویند لبی که رسید به کافور، جدا می شه با کافور، تفکر غلطی است. میشه مصرف کننده بود و با قرار گرفتن در چرخه درمان بیست و یک سال زندگی بدون نیاز به مواد و درمان شده را تجربه کرده و این یک امید و یک الگوست. وقتی شما هم بگویید من هم می توانم یعنی زنده نگه داشتن چراغ امید برای مصرف کننده مواد مخدر.

جناب آقای یارمحمدیان:

بسیار خوشحالم که در جمع شما هستم. خوشحالم به واسطه مسئولیتی هرچند کوتاه در شورای هماهنگی مبارزه با مواد مخدر با شما عزیزان به ویژه آقای مفتون آشنا شدیم. همچنین انجمنها و انجیوهای دیگر که رد سطح استان و کشور کار می کنند برای مسأله مهمی که جامعه درگیر آن است. تبریک ویژه دارم خدمت جناب آقای مفتون و امیدوارم تا صد و بیست و پنج سالگی شما را اینجا جشن بگیریم. امروز که اینجا آمدم و همت و اراده آقای مفتون و همه عزیزان که کار کنند و این مجموعه را ایجاد کردند، می ستایم. خوشحالم در زمان خدمت ما، اینجا افتتاح شد. همت و اراده بسیار قوی بود که معجزه وار اینجا ساخته شد. از طرف آقای چاوشی مدیر کل محترم بهزیستی، سر کار خانم کریمی، جناب آقای منصوری هم تبریک عرض می کنم. و از جناب آقای مفتون تشکر می کنم که پایه گذار چنین تشکیلاتی شدند. به نظر من هر زمینی لیاقت ندارد چنین مکانی در روی آن ساخته شود و حتماً این زمین تا هفت پشت از حلال بوده که این چنین منشأ خیرات و برکات باشد.

جناب آقای مفتون:

مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

که به پیمانه کشی شهره شدم روز الست

من همان دم که وضو ساختم از چشمه عشق (جناب مهندس حسین دژاکام)

چارتکبیر زدم یک سره بر هر چه که هست

اگر ایستادیم، بودیم و هستیم و خواهیم بود، فقط و فقط به کمک دوستان و یارانی بود که کنار ما بودند. کسانی که از روز اول با حضور و خدمتهایشان و عزیزانی مثل دکتر پدریان، آقای احمدی بزرگوار، آقای کرمی و... عزیزانی بودند که ما را قبول کردند و پذیرفتند. در جلسات بیرون از اینجا در دانشگاه، استانداری و... شاید تمام صحبتهای ما را نپذیرند زیرا دیدگاهشان چیز دیگری است، ولی به شهادت آقای کرمی، همیشه با ما به احترام برخورد می کنند، زیرا تشکل سروج در بیرون ازاینجا و در جامعه خوب کار می کنند. از همه عزیزان و از قدیمی هایی که امروز آمدند تشکر می کنم و همیشه از خداوند می خواهم که روز اولی که خدمت آقای مهندس دژاکام رفتم را فراموش نکنم.

همسفر حانیه:

این روز عزیز را خدمت همه مسافران وهمسفران تبریک عرض میکنم. همین طور که پدر هم گفتند همیشه تفکر اعضای خانواده ما بر این بوده که اگر کاری شده و مکانی هست که جلسات سروج با آرامش و با کیفیت در آن برگزار شود، تلاش کار تیمی بوده و همه عزیزانی که از روز اول کنار پدر من بودند و با ایشان قدم برداشتند چه عزیزانی که نیستند و چه عزیزانی که در حال حاضر در جلسه حضور دارند، امروز از همه آنها تشکر می کنم بهخصوص همسفران و مسافران سفر دومی که در جلسه حضور دارند و زندگی خود را وقف کردند تا به همنوعان خود خدمت کنند، ماندند و خدمت کردند و تشکر ویژه دارم از تمام کسانی که در ساخت این ساختمان حضور داشتند با کمترین امکانات و با عشق زیاد این ساختمان را ساختند تا مکان مقدسی باشه برای عزیزانی که می خواهند به آرامش و رهایی برسند. از صمیم قلب برای مسافران سفر اول که در جلسه حضور دارند و تمام تازه واردین این دعا را می کنم که سال بعد همین موقع همه به رهایی و آرامش رسیده باشند و جزء خادمین جلسات باشند.

دعای جناب آقای مفتون: بارالها، هیچ وقت روز اولی که به کنگره رفتم را فراموش نکنم.

آرزوی حانیه: آرزو می کنم تمام مسافران سفر اولی که در جلسه حضور دارند سال دیگه به رهایی رسیده باشند.

جناب آقای مفتون: تشکر می کنم ازهمه عزیزان و از همه دوستان قدیمی که وقت گذاشتند آمدند هم تشکر می کنم. هیچ وقت ما ادعا نمی کنیم کاری کردیم، همه کار تیمی بوده است. چه عزیزانی که رفتند و چه عزیزانی که حضور دارند. یاد کنیم از همه دوستان و همچنین عزیزی که همه جانبه چه مالی و چه قدمی، حامی جلسات ما بود، مسافر جمشید، خدا رحمتشان کند و روحشان شاد باشد.