روز چهارشنبه مورخ 1402/2/13 جشن روز راهنما و تجلیل از مقام استاد راهنما، جناب آقای مفتون و همچنین تجلیل از مقام راهنمای همسفران، همسفر غلامی در جمع مسافران و همسفران برگزار گردید.

راهنمایان درمان اعتیاد به کسانی اطلاق می گردد که به آگاهی لازم و درک بیماری اعتیاد به مواد اعتیادآور رسیده باشند و از عقل، مهر و ایمان خود مددگرفته تاخاکسترنشینان را در مسیر فراز و نشیب درمان تا رسیدن به مقصد رهایی یاری رسانند.  هفته راهنما بر راهنمایان درمان اعتیاد فرخنده باد

استاد راهنما جناب آقای مفتون:

من این روز را تبریک می گویم به تمام معلمانی که در جلسه هستند و یا قبلاً با جلسه همکاری داشتند و راهنمایان عزیز که از قدیم الایام بودند و الان نیستند و زحمات آنها باعث شد که ما امروز اینجا نشسته باشیم واین ساختمان را داشته باشیم از جمله احمد موسوی، همسفر شفیع زاده، همسفر قاسمی، آقا مهدی، شاپور، سعادت، محسن، همسفر بیک لو، و تمام عزیزانی که بودند. همین طور تشکر میکنم از تیم تشریفات، از هیئت مدیره، همسفر کرمی که امروز زحمت کشیدند و این جشن را برپا کردند. لازم است بدانیم جشن روز راهنما برای شخص نیست بلکه برای جایگاه راهنماست؛.راهنما کسی است که این راه را رفته است و شرح وظایف او مشخص است. این خیلی مهم است که هر راهنمایی امروز الگو بگیرد و در جامعه اثر گذار باشد نه اینکه دیده شود. راهنمایان برای منافع شخصی خودشان قدم بر نمی دارند و فقط به خاطر زکاتی که به آن معتقد هستند، قدر شناس و شاکر هستند و یاد گرفته اند همانطور که دیگران دست آنها را گرفتند و از جهنم اعتیاد بیرون آوردند و نجات دادند، آنها هم به همدردان خود کمک کنند.

قدردانی این نیست که فلان کار خاص را انجام دهیم و راهنما احتیاج ندارد که از او قدردانی کنیم، ولی این وظیفه ماست که از راهنمایان قدردانی کنیم. خودم به شخصه هر ساله برای قدردانی از جناب مهندس دژاکام به دیدار ایشان می روم، برای اینکه به ایشان بگویم قدرشناس بوده، هستم و خواهم بود و خواهم مرد. از تک تک سرلژیون ها واقعاً ممنونم و تشکر میکنم انشااله در سال درمانی جدید حتماً با عشق بیشتر و توانایی بیشتر و برای آموزش گرفتن خدمت کنند نه اینکه صرفاً چون خدمتی دارند به این جلسات بیایند و به کار و خانواده لطمه وارد کنند چون در این صورت هم به ضرر خود آنها و هم به ضرر تشکیلات است. در پایان یکی از راهنمایان بسیار خوبی که امروز توصیه میکنم سایت سروج است که همه عزیزان در هر ساعتی از شبانه روز می توانند مراجعه کنند و مطالب را مطالعه کنند و دیدگاه و برداشت خودشان را بنویسند. تشکر ویژه دارم از تیم سایت که واقعاً زحمت می کشند و ما با دیدگاه و نظریه گذاشتن از آن راهنمایان در فضای مجازی قدرشناسی میکنیم. و همینطور تشکر میکنم از تیم تدارکات و تشریفات که در ماه مبارک رمضان خیلی زحمت کشیدند و از همه عزیزانی که در نذورات شرکت کردند و از کمیته ورزش تشکر میکنم. از همه دوستان تقاضا میکنم برای عینیت بخشیدن به تفکر درمانی سروج در این ورزش شرکت کنند تا این مکان ورزشی را حفظ کنیم.

همسفر غلامی، مسئول همسفران:

من هم این روز خجسته (روز راهنما) را در به تمام عزیزان حاضر در جلسه و همچنین به جناب مهندس دژاکام و استاد راهنمای عزیز، جناب آقای مفتون، تبریک عرض می کنم.

از وادی چهاردهم کمک می گیرم که آنچه باور است محبت و آنچه نیست ظروف تهی است. آنچه می گویم کلام من نیست بلکه فردی است در جهان بی کران هستی که باورش کار هر کس نیست مگر معنای آن بداند که آن چیست، ارابه ها را به حرکت درآورید در بی کران که نگهبانان ماوراء به آنچه در زمین می گذرد، نیازمندند، بشکافید آنچه شکافتنی است و در دل سنگ بروید و آنچه هست را بشکافید.

عشق یعنی گذشتن از خویش و آن گذشتن با آگاهی و علم و پی بردن به جهان هستی است. عاشق کسی است که ظرف محبتش پر شده باشد و بتواند از محبت که عصاره جانش است به افراد دیگر و به تک تک همنوعانش بدهد و این توصیف را در جناب آقای مفتون می بینیم. در تک تک برخوردها، در نگاه، در رفتار، در صحبت و همه چیزشان. حتی پشت تلفن و حتی با مطالعه مطالب آموزشی استاد در سایت آن محبت را حس می کنیم. فقط یک فرد عاشق می تواند این صفات را داشته باشد و من به ایشان تبریک عرض می کنم و انشاءله تمام ما بتوانیم با کمک گرفتن از راهنمایی های ایشان، پشت سر ایشان قدم برداریم و بتوانیم خدمت کوچکی در این مسیر داشته باشیم. از زحمات تیم تشریفات تشکر می کنم. از تک تک مسافران و همسفران سپاسگزاری می کنم و با عشق تا زمانی که توفیق باشد و لیاقت داشته باشم افتخارم است که در خدمت تک تک عزیزان باشم و بتوانم با اعمال و رفتار خودم، لبخندی روی لبهای همسفران و مسافران در مسیر درمان داشته باشم. از همگی سپاسگزارم.

جناب آقای کرمی عضو هیأت مدیره جمعیت سروج:

"چوب معلم ار بود زمزمه محبتی****جمعه به مکتب آورد طفل گریز پای" را" در مکتب سروج ما درس زندگی آموختیم. خود من به شخصه خیلی درسها گرفتم. همه یاد گرفتیم در درجه اول احترام به خودمان بگذاریم، یعنی هر شخص که وارد این جلسات می شود یک سفر درونی را شروع میکند که از همه ضد ارزشی ها و موانع عبور میکند تا به مقصد نهایی که رهایی است برسد. همه رهجویان وظایفی دارند که از همه مهمتر و در وهله اول گوش کردن به مطالب راهنماست که این مسیر و راه را رفته و تجربه کرده و این تجربه را با عشق در اختیار همدردان خود قرار می دهد و وقت و زمان خودشان را برای کسانی که نیاز به رهایی از اعتیاد دارند می گذراند.

تشکر میکنم از خدای مهربان که پای من را به این جلسات باز کرد و از کسانی که باعث وصل من به این جلسات شدند از جمله آقای دکتر پدریان تشکر میکنم. هیچ ادعایی ندارم و خودم را همیشه خدمتگزار می دانم و از تک تک مسافران و هسمفران درس می گیرم.

و در پایان از طرف جمعیت سروج از استاد راهنمای عزیز جناب آقای مفتون و همسفر غلامی مسئول همسفران با تقدیم دسته گلی قدردانی شد.

دلنوشته همسفر باقری

راهنمای عزیزم،بزرگ مرد سروج،جناب آقای مفتون
باتلاش بی وقفه و خستگی ناپذیر جهت اشاعه ی علم و معرفت همت گماردید و من با آموزش ها و کلام ساده و روان شما یاد گرفتم که چگونه زنده باشم و چگونه زندگی کنم.
آری...آموزشهایی که تا همیشه خودم را تشنه و نیازمندش میدانم.
پس سخن بگویید تا چشم ها،دل و روان من از خواب نداستن برخیزند.
تا قدم های خشکیده ام توان تازه بگیرند و آموزش ها بر زمین باران ندیده ی جانم ببارند و خوشه خوشه حدیث زندگی در وجودم جاری شود.
به پاس اینکه عاشقانه به رویشمان کمر بسته اید خالصانه و باتمام وجود مقامتان را ارج می نهم و سلامتی و طول عمر را از خداوند متعال برایتان آرزومندم.

ما بدان مقصد عالی نتوانیم رسید
هم مگر پیش نهد لطف شما گاهی چند

دلنوشته همسفر ولی زاده:

در سپیده دم ازل، آن زمان که سازندگی کائنات آغاز می گردید و کتاب تکوین گشوده می شد، نخستین کلمه ای که با قلم تقدیر بر دیباچه قاموس هستی نقش بست واژه زیبای "استاد و راهنما" بود.

و اینک برای او می نویسم، برای تقدیر و سپاس از بزرگی اش، از محبت و عشقش نسبت به همه رهجویانی که همچون من، با جان یخ زده و آسمان تاریک و بی ستاره به این مکان قدم نهاده اند.

درود بر شما که با حس کردن و به جان خریدن دردِ دردمندان، انسانیت و شرافت، و عشق بدون چشمداشت را رنگ و معنا بخشیدید.

استاد عزیز از تو تشکر میکنم برای هدایت ما و از اینکه بهترین راه را برای ساختن امروزمان نشان دادی؛ توئی که ما را از "هیچ به همه چیز" رساندی، و به ما یاد دادی که اگر درد را احساس کردیم زنده ایم، اما اگر درد دیگران را حس کردیم انسانیم."

تبریک و تقدیر منِ ناچیز و ذره های بسیار کوچک از این اقیانوس عشق و بندگی را پذیرا باشید.

سر تعظیم فرود می آورم جلوی تک تک شما راهنمایان خالص و بی ادعا؛ وبر دستان شما بوسه می زنم. "بدرخشید و جاودان و پایدار بمانید".

"روز و هفته راهنمایان بر همگان مبارک".

دلنوشته مسافر حسین کشانی:

در نهایت تویی که می آموزی، درس مهر و محبت را، می گشایی باب نور و سعادت را، می دهی یاد مشقِ عشق و صداقت را، انسانی گم شده در میان شرک و شر، از هر خلفی پر و از هر انسانیتی دور بودم، در میان آن تاریکیها تو روشنی راهم شدی، همانند خورشید تابان مشعل به دست؛ نور پاک و مطهرت را به زندگی ام تاباندی، رهنما شدی برای منی که رهجوی خوبی نبودم، از خوبی گفتی نشنیدم، از عشق گفتی خندیدم، و از راستی گفتی باور نکردم. در آخر همانند همان خورشید آنقدر تابیدی تا مرا به خود باز گرداندی، سیاهی شب را گرفتی و سفیدی ابرها را به من دادی، درس گذشت، ایثار، جانفشانی، معرفت، امید و شناخت را با دست خطی خوش بر روح ویرانم نوشتی و از جسم آلوده ام تنی مطهر و از روان خسته ام روحی تازه ساختی؛ قدر دان محبتِ دستانِ زندگی بخش تو بودن کار سختیست، اما زانو می زنم و با تمام وجودم از تو قدر دانی میکنم "روزت مبارک".