وادی اول، وادی اختیار و انتخاب است، اگر با تفکر سالم چیزی را انتخاب نکنیم در آینده نتیجه این انتخاب به طور کلی به خود ما برمی گردد و آنجاست که عدالت بر ما جاری می شود. پس اگر با تأمل و تعمق و تدبر به درک وادی اول برسیم بسیار به ما کمک می کند

موضوع کارگاه آموزشی: وادی اول

استاد: همسفر علیزاده

تاریخ: چهارشنبه 1402/2/20

تیتر وادی اول: «با تفکر ساختارها آغاز می گردد، بدون تفکر آنچه هست رو به زوال می رود»

وادی اول خشت اول و فنداسیون درمان است که اگر درست پایه ریزی نشود، مسلماً بنای درمان هم دوام و قوام نخواهد داشت. با شروع سال درمانی جدید، تمام دستور جلسات و از جمله وادی ها تکرار می شود و جای بسی خوشبختی است که با هر بار آموزش این وادی ها، مطلب جدیدی آموزش می گیریم و یادگیری های قبلی نیز تداعی خواهد شد.

تیتر وادی اول، دارای سه کلید واژه مهم است: تفکر- ساختار- زوال

تفکر: به معنای اندیشه و فکر کردن و به کارگیری نیروی عقل در انجام هر کاری است. تعقل، تأمل و تدبر واژه های مترادف تفکر است. فکر با تفکر متفاوت است. فکر به معنای اندیشه و تفکر به معنای اندیشه کردن است. فکری که به مرحله عمل درآید می شود تفکر.

ساختار: ساختار تشکیل شده از ساخت+ار است؛ ساختار، تجلی تفکر و یا عینیت بخشیدن به یک تفکر است که به دو قسمت تقسیم می شود: 1-ساختار سالم و 2- ساختار ناسالم. از آنجا که پشت هر ساختاری تفکر است، پس تفکر هم دارای دو قسمت است: تفکر سالم و تفکر ناسالم. ساختاری سالم است که با یک تفکر سالم به عینیت رسیده باشد و مسلماً در همه جا تأثیرات مثبتی از خود بر جای می گذارد. ساختار منفی هم نشأت گرفته از یک تفکر ناسالم است و همه جا تأثیرات منفی از خود بر جای می گذارد.

همچنین ساختار از یک منظر دیگر به دو دسته ساختار عینی و ساختار غیرعینی تقسیم بندی می شود. ساختار عینی به آن دسته از ساختار گفته می شود که با چشم قابل دیدن است، ساختار غیرعینی به آن دسته از ساختار گفته می شود که قابل دیدن نیست ولی در وجودمان هست مثل حسد، کینه، نفرت و...

زوال هم به معنی افول و سقوط و انهدام است. اگر پشت هر کار و تصمیمی تفکر نباشد، آن ساختار منهدم شده و از بین می رود.

وادی به معنی گذرگاه و آبادی است. در قدیم در گذرگاه های بین راه اتراق کرده و با تأمین زاد و توشه دوباره حرکت می کردند. وادی های جلسات هم وسیله ای برای تجدید قوا و تجدید انرژی ما برای ادامه مسیر درمان است.

از آنجا که وادی اول، فنداسیون و پایه و اساس درمان است، اگر بخواهیم به درمان برسیم باید وادی اول را خوب یاد بگیریم. اگر این خشت اول، کج گذاشته شود، تا ثریا می رود دیوار کج. پس در همین جلسه اول وادی ها، انشاأاله سعی می کنیم با پشتکار به درک و فهم وادی و سپس کاربردی کردن آن همت بگماریم.

آقای مهندس دژاکام راجع به این وادی فرموده اند: کسی که وادی اول را خوب بیاموزد و از گذرگاه وادی اول به خوبی بگذرد، قدر مسلم می تواند به درمان برسد. ایشان درمان را تشبیه کردند به عبور از دریا و اقیانوس و اگر مسأله درمان حل شده باشد، مشکلات دیگر زندگی چه سفر اول و چه سفر دوم، مثل پرش از یک جوی آب است.

قدم اول گذر از این وادی، یادگیری است که با مطالعه کتاب، گوش دادن به صحبتهای استاد و مرور سایت، انجام می شود. مرحله دوم درک کردن است. درک کردن با حفظ کردن متفاوت است. یادگیری و درک کردن شروط لازم هستند ولی کافی نیستند. شرط کافی، کاربردی کردن یک به یک آموزشهاست که خیلی مهم است.

وادی ها کمکهای زیادی به ما کمک می کنند؛ از جمله کمکهایی که وادی اول برای ما دارد می توان به موارد زیر اشاره کرد:

1- از این وادی یاد می گیریم به چه فکر کنیم و به چه فکر نکنیم؛ این مورد به ظاهر ساده است ولی خیلی می تواند تأثیرگذار باشد. با کنترل فکر به انقلاب یا قیام فکری دست می یابیم. انقلاب به معنی دگرگونی است. یعنی خود را و ذهن خود را دگرگون کنیم و از ورود فکرهای عدیده ای که به ذهن می آید و می رود، جلوگیری می کنیم و با تکرار و تمرین خود را از شلوغی ذهن و معرکه گیری های ذهنی خلاص می کنیم.

2- کمک دیگر این وادی، مدیریت ذهن است. کار ذهن، تولید فکر است. با طبقه بندی افکار بر آن مسلط می شویم و دچار نشخوار ذهنی نمی شویم. چون اگر ذهن مشغول باشد، دیگر نمی توانیم روی مسائل دیگر تمرکز داشته باشیم. از ابزار مدیریت ذهن، یادگیری و آموزش است. هرچه از مثلث جهالت(ترس، منیت، ناامیدی) دور شده و به مثلث دانایی(تفکر، تجربه، آموزش) نزدیک شویم آمادگی بیشتری برای مدیریت ذهن داریم.

3- کمک دیگر این وادی، شناختن جنس تفکراتمان است. با شناخت جنس تفکراتمان، تشخیص می دهیم که تفکر ما سالم است یا ناسالم و از تأثیرات این تفکر که منفی است یا مثبت آگاه می شویم.

4- کمک دیگر وادی اول، این است که ببینیم کجای کار هستیم؟ می خواهیم چه بکنیم؟ و هدف ما از آمدن به جلسات چیست؟ آیا هدف ما دور زدن خانواده، وقت تلف کردن و... است. پس با تفکر باید هدف خود را مشخص کنیم و با تمرکز روی آن بتوانیم تصمیم درست بگیریم.

وادی اول، وادی اختیار و انتخاب است، اگر با تفکر سالم چیزی را انتخاب نکنیم در آینده نتیجه این انتخاب به طور کلی به خود ما برمی گردد و آنجاست که عدالت بر ما جاری می شود. از عارفی پرسیدند زندگی به جبر است یا اختیار، پاسخ داد: الان به اختیار است که چه بکارم و در آینده به جبر است که چه درو کنم. پس اگر با تأمل و تعمق و تدبر به درک وادی اول برسیم بسیار به ما کمک می کند.

مثلث تفکر، شامل القاء- احیاء و تحرک است. القاء یعنی انتقال اطلاعات، جلسه شناخت اعتیاد، القای درمان برای تازه واردین است چون با دیدن همدردان خود که درمان شدند حسی در او بیدار می شود که پس من هم می توانم. از آنجا که حس، نیروی به کارگیری قوه عقل است باعث احیاء در شخص تازه وارد می شود و بعد با حرکت صحیح در این مسیر می تواند به نتیجه مطلوب برسد. القاء و احیا در جلسات است و ممکن است با همین دستور جلسه در خیلی از ما القاء و احیاء به وجود بیاید ولی قسمت مهم حرکت است، این من هستم که باید حرکت کنم و با حرکت درست و سالم خود، که با تفکر سالم است، ساختارهای غلط گذشته را بشکنم و ساختار سالم به وجود بیاورم و در مسیر درمان حرکت کنم. البته ساختارشکنی کار راحتی نیست، خیلی باید تلاش کنیم تا ساختار منفی شکسته شود ولی نشاط بعد از رسیدن به ساختار سالم، خستگی از تن بیرون می برد.

خداوند در قرآن می فرماید: «فالهمها فجورها و تقواها» فسق و فجور و تقوا و پرهیزکاری به ما القاء می شود و این ما هستیم که انتخاب می کنیم به طرف فسق و فجور و ظلمت برویم و یا به سمت نور و ارزشها و درمان. اگر در مسیر ارزشها حرکت کنیم، قدرت مطلق یا خداوند در رسیدن به روشنایی و نور دست ما را می گیرد و اگر در مسیر ضدارزشها حرکت کنیم و یا روی خود را به سمت ضدارزشها برگردانیم، خداوند در همان مسیر به ما کمک می کند. پس زمانی که در درمان هستیم، تمرکز ما حتماً روی درمان باشد.

سخن آخر اینکه فرض کنیم روی محور اعداد قرار داریم که سمت راست آن حرکت به سوی درمان و ارزشها و کمکهای قدرت مطلق است و سمت منفی آن حرکت به سوی ضدارزشهاست. اینکه ما کجای کار قرار گرفتیم حتی اگر در قسمت ضدارزشها هستیم مهم نیست. مهم این است که حرکت و روی ما به سمت ارزشها باشد، آنجاست که خداوند دست ما را می گیرد و ما را به سمت ارزشها رهنمون می کند ولی اگر شخصی حتی در ارزشها باشد ولی در برهه ای از زمان به هر دلیلی، روی خود را از ارزشها برگرداند و حرکتش به سمت ضدارزشها باشد، خداوند هم او را به سمت ضدارزشها می برد، هر زمان که شخص به خودش بیاید و بفهمد از روش و راه درمان عدول کرده و انشاءاله روی خود را دوباره به سمت ارزشها برگرداند، شامل حال رحمت الهی می شود و همه اینها منوط به این است که شخص خود بخواهد ولاغیر.

دوستانی که در این زمینه مشارکت نمودند:

مسافران: امید- میثم2- کیانوش- هادی- عباس علیخاصی- مختار- علیرضا2- احسان-

همسفران: رضایی- اکبری- باقری2-

مسئول کارگاه آموزشی:

مسافر سفر دوم حسین

پشتیبان کارگاه آموزشی:

مسافر سفر دوم ابراهیم

مسئول نظم کارگاه آموزشی:

مسافر سفر دوم ایرج